YAZIYOR, YAZIYOR…

YAZIYOR, YAZIYOR…

Tiyatroda sahnesini bitirmiş, hemen eve gelmişti.

“Yıllardır tiyatro sahnelerim, ben böyle rol görmedim, sadece uyumak istiyorum” diyerek odasına çekildi Alya. Kendini bildi bileli, İstemediği bir şey olduğunda gerilir ve gererdi. Bu sefer gerçekten çok gerilmişti. İstemediği bir rolü oynamak hiç hoşuna gitmemişti.

Oysa önceleri çok istekliydi, tiyatro sahnesinde kendini her hayal ettiğinde gözlerinin içi parlardı. Bazen süslü kostümler içinde hayal ederdi kendini, bazen bir dekorun önünde. Öyle kaptırır dı ki kendini alkış seslerini duyardı, oracıkta kimse olmasa da… Ancak hayallerinde istemediği rolleri oynamak yoktu.

İnsan isteklerini yönetemediğinde, istekleri insanı yönetir.

Karanlığın içinde bir anda gözlerini açtı Alya. Yatağının tam karşısında duran saati görmeye çalışıyor, “Ne ara uyudum da uyandım ben…” diye söyleniyordu  içinden. Bir yandan da eliyle  komodininin üzerinde ki telefonuna ulaşmaya çalışıyordu.

“Daha yeni uyumuştum, niye uyandım ki şimdi ben? Hâlâ çok yorgun ve uykusuzum” diyor gözlerini bile açmak istemiyordu. Tekrar uykuya dalmak istiyorum… diye mırıldanırken… Annesi:

-Kızım artık uyanmayacak mısın? Bak çok merak ediyorum seni, sabahtan beri başında bekliyorum. Telefonun susmak nedir bilmedi. Nefes alış verişini kontrol ediyorum. İyi misin?

Kısık açtığı gözleri ile telefonu kontrol edip, saate baktı. Saat 23:30’u gösteriyordu.

“Sadece bir saat mi uyudum yani diyebildi” annesine. Annesi şaşkın… “Ne bir saati kızım, tam yirmi dört saattir uyuyorsun.”

Alya şaşkın, güçlükle yatağında doğruldu. Etrafına baktı. Anlamaya çalıştı. Hatırladı. “Her şey o rol yüzünden, keşke almama seçeneğim olsaydı” diyerek kalkmaya çalıştı yataktan. Annesi onu hayretle izliyordu.

-Sahnemi kaçırdım telafi de olmaz, eksiklerimi yazıyorlar sonrada yetersiz oluyorum off… Anne ya, neden istediklerim olmuyor ki… O kadar azimle de çalışıyorum…Ne yapacağım ben şimdi? Neden kaldırmadın beni..

- Kızım dalga mı geçiyorsun? Ambulansı bile aramayı düşündüm ben.  Aklım çıktı sana bir şey oldu diye… Uyandırmaya çalıştıkça, daha da uyudun…

O sırada yönetmeninden gelen telefon, konuşmayı böldü.

- Kızım öldün mü? Nerelerdesin? Bu gece sahneni pas geçtik. Hem baş rol istiyorsun, hem rol beğenmiyorsun. Hem sahneye gelmiyorsun! Nasıl olacak bu iş bi açıklar mısın lütfen!

Bir karar ver artık, ne istiyorsun?

Hayat insana seçimlerine göre sahneler sunar.

Her insan aslında kendi sahnesinin yazarıdır. Hayatının senaryosunu kendisi yazar.  Bazen, insana seçtiği sahnenin sonuçları zor gelir, Alya gibi…

 

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

 

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

 

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

 

 

***

 

"Milyarlarca insan içinde,

'bir’ kişinin ne önemli olabilir ki?

Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"

Yahya Hamurcu