DUA

 

DUA

Hastanede sıranın kendisine gelmesini bekliyordu. O kadar çok ağrısı vardı ki, bir an evvel doktorun ağrıyı dindirmesini istiyordu.

Henüz kırklarında olan Nalan’ın, çok sakin bir hayatı vardı. Ancak birkaç gündür  ağrıları sebebiyle hayatı çekilmez olmuştu.

Hastaneleri hiç sevmezdi. Gerçi kim sever ki hastaneleri… Ama onunki bir başkaydı. Çünkü rahmetli annesini hastane koridorunda kaybetmişti. Şu acı içerisinde annesi geldi aklına

Şimdi ağrısına bir de özlem eklendi. Gözleri dolu dolu oldu. Nasılda azimli bir kadındı

Kendisi ve kardeşi için sürekli koştururdu.

Bu sırada artan ağrı dayanılmaz bir hal almaya başladı. Acı hissi, özlemle birleşmişti. Derken artık kendisini ağlar halde buldu. Önündeki hasta bu duruma dayanamadı. “Hanımefendi lütfen buyurun…” dedi. Şimdi de sevinçten ağlıyordu. Teşekkür ederek doktorun odasına girdi.

Doktora şikayetlerini detayları ile anlattı.  Doktor onu dikkatlice dinliyor, teşhis koyabilmek için detaylı tetkikler yapılmasını istiyordu. Ancak Nalan’ın bekleyecek zamanı yoktu. Ağrıları onun sabrını tüketmişti. Bir an evvel evine gitmek ve rahatlamak istiyordu.

Ağrıları o kadar artmasına rağmen, henüz bir tedavi başlamaması bile bu süreçte tahammülünü azaltmıştı. Söylenenleri çoğu zaman duymuyor, duyduğunu algılmakta zorluk çekiyor, gergin davranışları ile hayatındaki insanları tedirgin ediyordu. Neden kimse onu anlamıyordu ki? Çok ağrısı vardı ve artık dayanamıyordu.

Neyse ki ertesi gün ağrısı yok denecek kadar azalmıştı. O sırada tetkiklerin sonuçları belli olmuş, doktor onu görmek istemişti.

Doktoru yine bekliyordu. Ancak bu kez etrafını algılayabiliyordu. Yanı başında küçücük çocuğunu oyalamaya çalışan bir anneyi fark etti. Çocuk laftan anlamıyor, susmuyor, bağırıyor anne çaresizce onu oyalamaya çalışıyordu. Derken başını diğer  tarafa çevirdi. Orada da sessizce sırasını bekleyen yaşlı bir teyze vardı. İnsanların acıları yüzlerine yansımış, sakince sıralarının gelmesini bekliyordu.

Etrafa bakmadan önce sadece kendi hayatında acıların olduğunu düşünüyordu. Etrafına baktıkça  insanların ne kadar zorlandığını gördü. Bencilliğini fark ettikçe, ağrıdan değil bu kez pişmanlıktan canı acıyordu.

Birden şunu hatırladı:

İnsan baskı  anında belli olur.

Çocuk, yaşlı, genç herkes hastanedeydi. Herkes hasta olduğu için buradaydı. Hastalık insanlar için önemli bir baskıydı. Kendisi gibi herkes hastaydı. Herkes aynı baskı sürecinden geçiyordu. Ancak kimse onun gibi sızlanmıyordu.

Birden annesinin sözünü hatırladı:

“Başına ne gelirse gelsin sen sadece şükret”

İnsan acı içerisinde kıvranırken bunu pek anlayamıyordu. Nasıl anlasaydı ki? Kaç gündür çok ağrısı vardı. Nalan şimdi biraz daha fark ediyordu ki hastalık baskıydı ve kendisi baskı altında pek iyi tepkiler verememişti. Şu iki günde ne çok insanı kırmıştı.

Nalan göz yaşlarını sildi. Gözlerini hastane penceresinden yukarı kaldırdı, masmavi gökyüzüne baktı. Ancak gözyaşlarını tutamıyordu. Bir damla yaş daha süzüldü...

Dudaklarından dökülen kelimeler duaya dönüştü…

O sırada kendisine gelen sırayı unuttu. Ağrısı geçmişti. Ancak derdi şimdi kalbi ile kendi arasındaydı. Dilinde şükür, kalbinde acı, gözünde yaşlarla doktor odasında buldu kendini

Önemli bir şeyi olmadığını öğrenmişti. Ancak çok önemli bir şeyi vardı artık

Şükretmenin önemi…

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

 

 

***

 

"Milyarlarca insan içinde,

'bir’ kişinin ne önemli olabilir ki?

Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"

Yahya Hamurcu