MEKTUP III

MEKTUP III

Sevgi kardeşim Mohammed El Shama, Merhaba...

Bundan önceki Nisan ve Haziran aylarında yazdığım iki mektubumun sana ulaştığına hâlâ inanamıyorum. Ben, tanımadığım birine mektup yazdığımı zannediyordum. Oysa öğretmenim, bir yardım kuruluşu aracılığıyla mektuplarımı sana ulaştırmış ve mektuplarımı okumuşsun. O kadar mutlu oldum ki anlatamam.

Tanıştığımıza çok memnun oldum. Sana ilk mektubumda bahsetmiştim, çok iyi bir öğretmenimiz var. Benim mektubumu senin diline çevirerek göndermiş. Yoksa ne yazdığımı anlayamayacaktın. Senin mektubunu da benim dilime çevirmiş. Öğretmenimi çok seviyorum. Onun sayesinde seninle tanıştım. Çok mutluyum. 

Öğretmenim, “Ahmet, sana kardeşinden mektup var” deyince kulaklarıma inanamadım. O kadar şaşırmışım ki sınıftaki herkes benim bu durumuma çok güldü.

Şimdi artık kime mektup yazdığımı biliyorum. Aynı yaşta olmamız, senin de bir kardeşinin olması beni çok sevindirdi. Ağabeyinin bombalar sebebiyle hayatını kaybetmesine çok üzüldüm kardeşim. O kadar ki o satırları okurken gözyaşlarımı tutamadım. Kendi kardeşlerim aklıma geldi… Kim bilir ne kadar çok acı çekmişsindir. İnsanın kardeşinin ölümünü görmesi çok zor bir şey olmalı. 

Geçen yıl teyzem rahmetli oldu. Annemin kız kardeşi yani... Annem günlerce ağladı, konuşmadı. Şimdi bile ne zaman teyzemden bahsetsek gözleri dolar. O sebeple bir kardeşi kaybetmenin ne demek olduğunu orada gördüm. Ağabeyin için dua edeceğiz. O şehit oldu. Biliyorsun, ilk mektubumda yazmıştım, onlar şehit...

Umarım bundan önceki iki mektubumdan sonra bu mektubum da sana ulaşır. Çünkü yaşadığın yerdeki zorlukların farkındayım. Sadece televizyon ekranlarında gördüğümüz görüntüler bile çok ürkütücü... Senin için endişeleniyorum.

Bu arada su sorunundan bahsetmişsin. Umarım çözülmüştür. Geçenlerde büyük bir su kesintisi oldu. Gerçekten çok kötüydü. Bu kadar zamandır susuz neler yapıyorsunuz? Senin için ne yapabileceğimi çok düşündüm kardeşim. Sonunda bu mektubun zarfına minicik kapalı bir poşet koyacağız babamla. İçine sadece bir yudum su sığabilir. Ama ben seninle bir yudum suyu paylaşmış olurum. Babam çok beceriklidir, yaptıkları ile beni çok şaşırtır. Annem de yarın kek yapacak. Annemin keki çok lezzetlidir. Ondan bir lokma zarfın içine koyacağım. Sonra bende son kez yiyeceğim, senin yaşadığın yerdeki acılar dinene kadar annemin kekinden yemeyeceğim. Acını başka nasıl paylaşabilirim kardeşim? Bu durumuna nasıl ortak olabilirim?

 Canım kardeşim;

Keşke yanında olabilseydim. Ama seni mutlu etmek ve acılarını paylaşmak için bir resim yaptım. Mutlu ve savaşsız günlerde senin ülkende koşuyoruz. Denize koşuyoruz. Arkamızda ise nehir… Çocuklar eski günlerdeki gibi… Evlerde insanlar huzurlu, sağlıklı… Sularınız bol bol var. Yiyecekleriniz var. Ben ve sizin için dua eden kardeşlerimiz orada bizimle… Her şey çok güzel… İnan bana kardeşim, bugünler geçecek. Sakın ümidini kaybetme, ben çok eminim…

Bana mektup yaz lütfen… Ben beklerim. Artık okullar açıldı. Öğretmenim hemen bana iletir mektubunu…

Seni çok seviyorum ve dua ediyorum.

ALLAH’a emanet ol…

Sevgiler,

Kardeşin Ahmet

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

***

"Milyarlarca insan içinde,
'bir’ kişinin ne önemli olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"
Yahya Hamurcu