OLAN VAR, OLMAYAN VAR...

OLAN VAR, OLMAYAN VAR...

Ne alabilirsin paranla ne satabilirsin bir başkasına?

Bilmece gibi geliyor insana ama aslında cevabında hayatın gerçeği saklı. Aklına hemen gelmiyor, değil mi?

Peki, biraz yardımcı olayım...

Dikkat ettiniz mi çevrenizdeki insanların şikâyet ettiklerine. Olanla yetinmeyip hep daha fazlasını istemek üzerine bir hayat yaşanıyor. Oysa bunun sonu olabilir mi?

Bir burun estetiği ile başlayıp yüz gerdirme, saç ektirme derken özü gitti saf güzelliğin; yapay birine bakılır oldu ayna da. Herkes birbirine benziyor. 60 yaşında olup gençlik aşısı ile yüzünü 20’li yaşlarına döndüren insanda, yaşının olgunluğunu yüzündeki hiçbir çizgiden, hiçbir mimikten göremez olduk.

İnsanların sohbetlerindeki deneyim transferleri bile değişti diyebiliriz. Eskiden eşle, çocukla ilgili meseleler konuşulurken şimdi estetik yaptırmak istedikleri yerlerle ilgili konuşulur oldu. Ve tabiki doktor tavsiyeleri havalarda uçuşuyor.

Alış-veriş mekanlarındaki kalabalık ise cabası. Hangi dükkâna girilse insan kalabalığı. Etten duvarlarla çevrili tüm kasalar. Soyut eksikliğin somut giysilerle tamamlama zamanı sanki…

Sosyal medya da hiç buralardan farklı değil. Herkesin gösteriş içinde olduğu bir mecraya dönüşmüş durumda. Evindeki çocuğundan, eşinden, mutfağından bi’haber yaşayan insanların duyar kastıkları, kendilerini mutlu bir aile tablosu içinde gösterdikleri yerler haline geldi. 

Örnek alınacak bilim ve ilim insanlarının yerini TV’lerdeki karakterler aldı. 

O karakter gibi giyinmek, o karakter gibi konuşmak, racon kesmek önemli oldu. Komşunun derdine dertlenmek yerine bir dizideki karaktere dertlenmek daha normal hale geldi.

Peki ne alabilirsin paranla ne satabilirsin başkasına?

Bu soruyu kısa süre önce yakınını kaybetmiş birine sorsan ya da kaza yapan birine, evinde felç geçirmiş bir yakını olana, yoğun bakımın kapısında nöbet tutana, hemen bilirdi. Çünkü hayatındaki en büyük eksik soruda gizliydi.

Bir iş insanı konuşmasında: “Fabrikalar kurdum, bir sürü ayakkabı ürettim; neyleyim ki oğluma bir çift ayakkabı giydiremedim?” demişti.

Dünyaca ünlü bir tasarımcı kanserle mücadele sürecinde yazmıştı; “Saçımı yedi kuaföre yaptırırdım, şimdi bir tel saçım yok. Bankada bir sürü param var ama artık ihtiyacım yok. Jet uçağım, son model arabalarım var ama şimdi hastanede bir odadan bir odaya... Anladım ki bu şöhret, para, evler vs. hiçbiri bana yardım edemez. Günün sonunda en önemli şey sağlık.”

Hayatta küçük şeylerden mutlu olmayı bilmekle başlar her şey. Verilenlerdeki güzelliği görmek, verilmeyenlerle yormamak zihni. Daha mutlu olur muydu insanoğlu? Şüphesiz evet.

Soyut güzelliği beslemek güzelleştirir insanı. Tüm konulardaki doyum becerisini artıracak olan şeyde budur.

Audrey Hepburn’un de dediği gibi;

“Eğer güzel gözlerin olsun istiyorsan, insanlara iyilikle bak,

Eğer güzel saçların olsun istiyorsan, bırak çocuklar ellerini geçirsin saçlarına…

İnce bir bedense istediğin, ekmeğini açlarla bölüş,

Ve güzel dudaklara sahip olmak için, sadece güzel şeyler söyle…”

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

***

"Milyarlarca insan içinde,

'bir’ kişinin ne önemli olabilir ki?
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"
Yahya Hamurcu