ZARARIN NERESİNDEN DÖNERSEN KÂRDIR

ZARARIN NERESİNDEN DÖNERSEN KÂRDIR

Gün yeni başlıyor, güneş yüzünü gösteriyordu. Verdiği karardan çok memnun değildi.

İçinde, pişman olacakmış gibi bir his vardı. Ama geriye de  dönemiyordu.

Bir huzursuz, mutsuz, adını koyamadığı, tarif edemediği duygular içerisindeydi.

Başkalarının şen şakrak gülüşlerinin olduğu böyle durumlarda etekleri zil çalardı.

Havalarda uçması gereken bir zamanda gülerken ara ara suskun buluyordu

kendini…

Etrafındaki insanlar onun yerine heyecanlanıyor, onun yerine hazırlıklar yapıyor, onun yerine eğlence planlıyorlardı.

Nikah tarihine günler kalmıştı. Hala o beklenen heyecan gelmemişti. Bir eksiklik hissediyordu ama sanki olması gereken böyleydi. Ta ki arkadaşları ''Bu iş böyle başlamaz!'' diye onunla konuşana kadar.

“Bak Leylacığım… Evlenecek insan böyle olmaz, daha kıpır kıpır daha heyecanlı olur.

Biz senin yerine heyecanlanıyoruz. Ne oldu? Canını sıkan bir şey mi var?” diye arkadaşları sorup sorup duruyorlardı.

Evet, hayatının dönülmez kararlarından bir tanesini vermek üzereydi.

Her genç kızın hayalinde olduğu gibi bembeyaz gelinlikler, çekirdek aile, pembe

panjurlu olmasa da küçücük, sıcacık bir yuva hayali vardı.

Peki neden heyecanlanmıyor, neden beklenen olmuyordu? Doğru karar değil miydi?

Kendi kendine düşündü. Tekrarı olmayan bir hayatta, verdiği kararda ne kadar ısrar etmeliydi insan?

Bu karardan dönülebilir miydi?

Hayatın böyle bir jesti var mıydı?

Mesela yaşamadan bazı şeyler anlaşılmaz mıydı?

Şu hayata bir zarf atamaz mıydı?

Kayıplarını kazançlarını ölçemez miydi?

Böyle bir hakkı olmalıydı. Azimliydi aslında her konuda…

Çünkü bazı kararların dönüşü çok zordu. İnsan bir an karar veriyor sonra onu yaşarken buluyordu kendini.

Böyle olmasaydı keşke... 

“Zararın neresinden dönersen kârdır” diye bir atasözü vardı mesela…

Tam olarak nereden dönülüyordu? Bunun bir kuralı, kaidesi var mıydı?

Yoksa insan deneye yanıla mı öğrenmeliydi bu hayatı?

Böyle deli sorularla sabahın ilk ışıklarını karşıladı. Yine uykusuz bir güne başlamıştı.

Aklında kalan sadece birkaç kelimeydi. Ona telkin veren arkadaşların sözü aklına geldi.

Telkin nedir bilir misin?

Telkin dostun sözüdür.

Senin yaşadığını gören, yaşayacaklarını öngören ve seni uyaran kişinin sözü.

Ve diyor ki bu hayatta,

İlk meslek sahibi olan sen değilsin...

İlk iş kuran sen değilsin...

İlk evlenen sen değilsin...

İlk çocuk yetiştiren sen değilsin...

Öyleyse bu hayatın bir yaşanmışlığı var.

Bunun kazanımlarına ve kayıplarına bir bak!.

Hayatını kontrollü yaşamak için

Deneyim transferi yap... 

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.

 
İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.
 
"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

***

 

"Milyarlarca insan içinde,

'bir’ kişinin ne önemli olabilir ki?

Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"

Yahya Hamurcu