Yusuf'u kaybettim Kenan ilinde.
Babaların ağlamaktan gözlerine perde indiği yer.
Bitmemiş miydi Yusuf kuyuya atıldığında o zulüm?
Hani sonrasında Yusuf lider olduğunda özür dilemişti de tüm kardeşler Yusuf'tan, o da affetmişti. Bitmemiş miydi? Bitmemiş meğer.
Dileyenler diledikleri özürden utanmışlar da utanmamışlar yaptıkları zulümden...
Ne kan durdu ne göz yaşı... Ne zulüm durdu ne zalim...
Mazlum vuruldu, masum vuruldu, Gazze yakıldı da biz yanamadık.
Oysa ki gülerken gözlerinin dolmasında saklıydı mutluluğumuz Filistin'li bir annenin de,
Çok gördük kendimize bu mutluluğu. Göz yaşı toprağa düştü biz kuruduk.
Kendisi açken kediyi doyuran çocuğu, eli boş olduğu için ailesinin yanına gidemeyen babayı, evladının cenazesini koklayıp hastalarını tedavi eden anayı gördük de göremedik yitirdiğimiz yerde insanlığımızı...
Karıncaların su, ebabillerin taş taşıyarak galip geldiği dünyada benim çabamla ne olur ki dedik?
Olduranları görünce de "Karınca kadar bile olamadık" diye hayıflanırken tam da oradaki ‘Bile’den incindi karınca...
İstemedi masuma yardım etmeyenle karşılaştırılmayı. Nasıl da haklıydı...
Dakikalarca acı çekmeyi saatlerle ölçen biz, iki yıldır zulmün kalbinde yaşayan insanlara niye eremedik?
Yusuf'ları gördük, Kenan'ı niye bulamadık?
***
Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler üreten bir bilgi topluluğudur.
İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.
"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.
***
Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!"
Yahya Hamurcu
Yorumlar
Yorum Gönder